Geodezyjny obszar widoczności

Dostępne z aplikacją ArcGIS Image for ArcGIS Online.

Narzędzie Geodezyjny obszar widoczności identyfikuje lokalizacje na powierzchni rastra, które są widoczne dla lokalizacji obserwatorów wejściowych.

Danymi wynikowymi jest hostowana warstwa zobrazowań.

Notatka:

Geodezyjny obszar widoczności ma nazwę Utwórz obszar widoczności w Map Viewer Classic.

Przykład

Analityk GIS chce ocenić wizualny wpływ proponowanej turbiny wiatrowej. Używając punktu wejściowego obserwatora z wierzchołka turbiny wiatrowej oraz wejściowej powierzchni wysokościowej, narzędzie to utworzy wynikowy obszar widoczności reprezentujący obszary widoczne z turbiny wiatrowej.

Uwagi dotyczące korzystania

Narzędzie Geodezyjny obszar widoczności zawiera konfiguracje warstw wejściowych, ustawienia obszaru widoczności i warstw wynikowych.

Warstwy wejściowe

Grupa Warstwy wejściowe zawiera następujące parametry:

• Wejściowa powierzchnia wysokościowa określa raster wysokości, który zostanie użyty do obliczenia obszaru widoczności.

  Jeśli jednostki pionowe używane na powierzchni wejściowej różnią się od jednostek poziomych, na przykład w sytuacji, gdy wartości wysokościowe są wyrażane w stopach, a układ współrzędnych jest prezentowany w metrach, dla powierzchni należy zdefiniować pionowy układ współrzędnych. Jest to spowodowane tym, że narzędzie używa jednostek pionowych (z) i poziomych (x,y) do obliczania współczynnika z na potrzeby analizy obszaru widoczności. Bez pionowego układu współrzędnych i przy braku dostępnych informacji o jednostce z zostanie przyjęte założenie, że jednostka z jest taka w sama jak jednostka x,y. W wyniku tego podczas analizy zostanie użyty wewnętrzny współczynnik z wynoszący 1,0, co może prowadzić do nieoczekiwanych wyników.

  Typ danych powierzchni wysokościowej może być całkowity lub zmiennoprzecinkowy.

• Parametr Wejściowe obiekty punktowe lub liniowe obserwatora określa obiekty lokalizacje obserwatora, które zostaną użyte do obliczenia obszaru widoczności. Możesz wybrać warstwę za pomocą przycisku Warstwa lub użyć przycisku Rysuj obiekty wejściowe, aby utworzyć warstwę szkicu, która zostanie użyta jako dane wejściowe.

  Obiekty wejściowe mogą zawierać pola atrybutów, które określają różne właściwości obserwatorów, takie jak maksymalna odległość widoczności czy wysokość obserwatorów.

Ustawienia obszaru widoczności

Grupa Ustawienia obszar widoczności zawiera następujące parametry:

• Parametr Optymalizuj dla określa metodę optymalizacji, która zostanie użyta do obliczenia obszaru widoczności.

  • Szybkość — szybkość przetwarzania zostanie zoptymalizowana bez uwzględnienia dokładności, aby zapewnić lepszą wydajność.

  • Dokładność — dokładność wyników zostanie zoptymalizowana bez uwzględniania szybkości przetwarzania. Jest to opcja domyślna.

• Błąd pionowy określa wielkość niepewności w wartościach wysokości wejściowej powierzchni wysokościowej.

• Współczynnik załamania światła określa współczynnik załamania światła widzialnego w powietrzu.

Grupa Parametry obserwatora zawiera następujące parametry:

• Parametr Maksymalna odległość widoczności określa odległość, przy której obliczanie obszarów widocznych zostanie zatrzymane. Po przekroczeniu tej odległości narzędzie nie będzie sprawdzać, czy obserwatorzy i inne obiekty widzą się nawzajem. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość jednostki liniowej. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości z określonego pola. Pole może być typu liczbowego lub znakowego.

  Pole określone dla parametru obserwatora może być typu znakowego, który zawiera wartość liczbową i jednostkę. Na przykład, jeśli w polu znakowym określona jest maksymalna odległość widoczności, może ono zawierać wartość taką jak 15 kilometrów.

  Czas obliczeń będzie się zwiększał wraz ze wzrostem maksymalnej odległości widoczności. Jeśli nie zostanie określona maksymalna odległość widoczności, domyślnie zostanie ona obliczona na podstawie rozdzielczości i zasięgu wejściowej powierzchni wysokościowej.

  Ten parametr jest przydatny przy modelowaniu pewnych zjawisk. Na przykład ograniczając zasięg widoczności, można modelować warunki pogodowe, takie jak lekka mgła. Podobnie ograniczenie zasięgu widoczności można zastosować w przypadku pory dnia, na przykład odwzorowując w przybliżeniu efekt zmierzchu.

• Parametr Minimalna odległość widoczności określa odległość, przy której obliczanie obszarów widocznych zostanie rozpoczęte. Komórki znajdujące się na powierzchni bliżej niż wynosi ta odległość nie są widoczne w danych wynikowych, ale blokują widoczność komórek znajdujących się między minimalną i maksymalną odległością widoczności. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość jednostki liniowej. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości z określonego pola. Pole może być typu liczbowego lub znakowego.

  Pole określone dla parametru obserwatora może być typu znakowego, który zawiera wartość liczbową i jednostkę. Na przykład, jeśli w polu znakowym określona jest minimalna odległość widoczności, może ono zawierać wartość taką jak 5 kilometrów.

  Tego parametru można użyć do kontrolowania obszaru analizy widoczności w konkretnej odległości od obserwatora. Jeśli na przykład oceniana jest widoczność z górnych pięter budynku na odległy park, można ustawić minimalną odległość widoczności w taki sposób, aby wykluczyć nieistotne obszary znajdujące się w pobliżu budynku. Zapewni to większą szybkość przetwarzania.

• Parametr Odległości widoczności są 3D określa, czy parametry minimalnej i maksymalnej odległości widoczności mają być mierzone trójwymiarowo czy dwuwymiarowo. Dostępne opcje to:

  • Zaznaczony — odległości widoczności będą traktowane jako odległości 3D.

  • Niezaznaczone — odległości widoczności będą traktowane jako odległości 2D. Jest to opcja domyślna.

  Odległość dwuwymiarowa jest prostą odległością liniową mierzoną między obserwatorem a celem przy użyciu ich odwzorowanych lokalizacji na poziomie morza. Używając odległości trójwymiarowej, można uzyskać bardziej realistyczną wartość, ponieważ pod uwagę brane są także względne wysokości obserwatora i celu.

• Parametr Wysokości lokalizacji obserwacyjnych określa wysokość powierzchni lokalizacji obserwatorów. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość jednostki liniowej. To jest metoda domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości z określonego pola. Pole może być typu liczbowego lub znakowego.

  Pole określone dla parametru obserwatora może być typu znakowego, który zawiera wartość liczbową i jednostkę. Na przykład, jeśli w polu o typie znakowym określona jest wysokości lokalizacji obserwacyjnych, może ono zawierać wartość taką jak 1500 m.

  Jeśli wartość tego parametru nie zostanie podana, wysokość obserwatora zostanie uzyskana z wejściowej powierzchni wysokościowej przy użyciu interpolacji bilinearnej. Jeśli zostanie podane pole liczbowe, wartość w tym polu musi być wyrażona w tych samych jednostkach, co jednostki z wejściowej powierzchni wysokościowej.

• Parametr Wysokość obserwatora określa wysokość nad powierzchnią ziemi lokalizacji obserwacyjnych. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość jednostki liniowej. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości z określonego pola. Pole może być typu liczbowego lub znakowego.

  Na przykład, jeśli obserwujesz z podwyższonej lokalizacji, takiej jak budynek, podaj jego wysokość.

  Pole określone dla parametru obserwatora może być typu znakowego, który zawiera wartość liczbową i jednostkę. Na przykład, jeśli w polu znakowym określona jest wysokość obserwatora, może ono zawierać wartość taką jak 10 m.

• Parametr Wysokość docelowa określa wysokość celu na ziemi, która ustala widoczność. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość jednostki liniowej. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości z określonego pola. Pole może być typu liczbowego lub znakowego.

  Jeśli na przykład punkty wejściowe reprezentują turbiny wiatrowe i chcesz ustalić, skąd osoby stojące na ziemi mogą je zobaczyć, wprowadź przeciętny wzrost człowieka (około 180 cm).

  Pole określone dla parametru obserwatora może być typu znakowego, który zawiera wartość liczbową i jednostkę. Na przykład, jeśli w polu znakowym określona jest wysokość docelowa, może ono zawierać wartość taką jak 6 m.

• Poziomy kąt początkowy określa kąt początkowy poziomego zasięgu skanowania. Kąt może wynosić od 0 do 360 stopni, przy czym 0 stopni oznacza północ. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość. Musi to być dodatnia liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa; wartość domyślna to 0 stopni. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości w określonym polu w wartości parametru Wejściowe punkty obserwatora lub obiekty liniowe.

• Poziomy kąt końcowy określa kąt końcowy poziomego zasięgu skanowania. Kąt może wynosić od 0 do 360 stopni, przy czym 0 stopni oznacza północ. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość. Musi to być dodatnia liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa; wartość domyślna to 360 stopni. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości w określonym polu w wartości parametru Wejściowe punkty obserwatora lub obiekty liniowe.

• Górny kąt pionowy definiuje limit górnego kąta pionowego skanu względem płaszczyzny poziomej. Kąt może wynosić od -90 do 90 stopni, przy czym 90 stopni oznacza kąt skierowany prosto w górę, a -90 stopni kąt skierowany prosto w dół. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość. Musi to być liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa; wartość domyślna to 90 stopni. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości w określonym polu w wartości parametru Wejściowe punkty obserwatora lub obiekty liniowe.

• Dolny kąt pionowy definiuje limit dolnego kąta pionowego skanu względem płaszczyzny poziomej. Kąt może wynosić od -90 do 90 stopni, przy czym 90 stopni oznacza kąt skierowany prosto w górę, a -90 stopni kąt skierowany prosto w dół. Dostępne opcje to:

  • Wartość — zostanie użyta podana wartość. Może to być liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa; wartość domyślna to -90 stopni. Jest to opcja domyślna.

  • Pole — zostaną użyte wartości w określonym polu w wartości parametru Wejściowe punkty obserwatora lub obiekty liniowe.

Warstwy wynikowe

Grupa Warstwy wynikowe zawiera następujące parametry:

• Nazwa wynikowego rastra obszaru widoczności określa nazwę rastra wynikowego, który zawiera dane wynikowe obszaru widoczności.

  Nazwa musi być unikalna. Jeśli w instytucji istnieje już warstwa o tej samej nazwie, działanie narzędzia zakończy się niepowodzeniem i wyświetlona zostanie prośba o wybór innej nazwy.

• Grupa Warstwy opcjonalne zawiera następujący parametr:

  • Nazwa wynikowego rastra powyżej poziomu terenu określa nazwę opcjonalnego rastra wynikowego, który zawiera dane wynikowe powyżej poziomu terenu.

    Nazwa musi być unikalna. Jeśli w instytucji istnieje już warstwa o tej samej nazwie, działanie narzędzia zakończy się niepowodzeniem i wyświetlona zostanie prośba o wybór innej nazwy.

• Typ warstwy wynikowej określa typ rastra wynikowego, który zostanie utworzony. Dane wynikowe mogą być warstwą zobrazowań kafelkowych lub dynamiczną warstwą zobrazowań.
• Opcja Zapisz w folderze określa nazwę folderu na stronie Moje zasoby, w którym zostaną zapisane dane wynikowe.

Środowiska

Ustawienia środowiskowe dotyczące analiz to dodatkowe parametry wpływające na wyniki działania narzędzia. Dostęp do ustawień środowiskowych narzędzia dotyczących analiz można uzyskać z poziomu grupy parametrów Ustawienia środowiskowe.

Narzędzie to obsługuje następujące środowiska analiz:

• Rozmiar komórki
• Maska
• Wynikowy układ współrzędnych
• Zasięg przetwarzania

  Notatka:

  Domyślny zasięg przetwarzania w przeglądarce map Map Viewer to Pełny zasięg. To ustawienie domyślne jest inne niż w przeglądarce map Map Viewer Classic, w której domyślnie włączona jest opcja Użyj zasięgu bieżącej mapy.

• Raster dociągania

Dane wynikowe

To narzędzie udostępnia następujące dane wynikowe:

• Warstwa Nazwa wynikowego rastra obszaru widoczności przechowuje liczbę obserwatorów widzących każdą lokalizację komórki.
• Warstwa Nazwa wynikowego rastra powyżej poziomu terenu przechowuje wynik powyżej poziomu terenu w każdej komórce, który jest minimalną wysokością, jaką trzeba dodać do komórki, która w innym przypadku nie jest widoczna, aby stała się widoczna dla co najmniej jednego obserwatora. Komórkom, które są widoczne, zostanie w tym wynikowym rastrze przypisana wartość 0.

Wymagania dotyczące użytkowania

To narzędzie wymaga następujących licencji i konfiguracji:

• Typ użytkownika Creator lub GIS Professional
• Rola Publikujący, Facylitator lub Administrator albo rola niestandardowa odpowiadająca tym rolom
• ArcGIS Image for ArcGIS Online

Zasoby

Aby dowiedzieć się więcej, skorzystaj z następujących zasobów:

• Sposób działania narzędzia Geodezyjny obszar widoczności
• Utwórz obszar widoczności w ArcGIS REST API
• create_viewshed w ArcGIS API for Python
• Utwórz obszar widoczności w aplikacji ArcGIS Pro z rozszerzeniem Analiza rastrowa
• Geodezyjny obszar widoczności w aplikacji ArcGIS Pro z rozszerzeniem Spatial Analyst