Narzędzie Przydział odległości oblicza przydział dla każdej komórki do źródeł wejściowych biorąc pod uwagę odległość w linii prostej, koszt odległości i rzeczywistą odległość powierzchniową, a także poziomy i pionowy składnik kosztów.
Danymi wynikowymi są hostowane warstwy zobrazowań.
Dowiedz się, jak działa narzędzie Przydział odległości
Przykłady
Przykładowe scenariusze tego narzędzia to:
- Identyfikacja przydzielonych obszarów, za które odpowiedzialni są pracownicy terenowi.
- Identyfikacja obszarów, które zostały przydzielone do obszarów siedlisk rysi.
Uwagi dotyczące korzystania
Narzędzie Przydział odległości zawiera konfiguracje warstw wejściowych, ustawień odległości i warstw wynikowych.
Warstwy wejściowe
Grupa Warstwy wejściowe zawiera następujące parametry:
Wejściowy raster lub obiekty źródłowe określa raster lub warstwę obiektową identyfikującą źródła, do których obliczany jest przydział. Możesz wybrać warstwę za pomocą przycisku Warstwa lub utworzyć warstwę szkicu, która zostanie użyta jako dane wejściowe za pomocą przycisku Rysuj obiekty wejściowe. W przypadku danych wejściowych w postaci obiektów liczba obiektów jest wyświetlana poniżej nazwy warstwy. Liczba ta obejmuje wszystkie obiekty w warstwie z wyjątkiem tych, które zostały usunięte za pomocą filtra. Ustawienia środowiskowe, takie jak Zasięg przetwarzania, nie są odzwierciedlane w liczbie obiektów.
Jeśli dane wejściowe są rastrem, muszą składać się z komórek o prawidłowych wartościach (zero jest prawidłową wartością) dla tych źródeł, a do pozostałych komórek musi być przypisana wartość NoData (Brak danych).
Jeśli dane wejściowe to warstwa obiektowa, może być to warstwa punktowa, liniowa lub poligonowa.
Gdy wejściowymi danymi źródłowymi jest obiekt, lokalizacje źródłowe są wewnętrznie przekształcane w raster przed przeprowadzeniem analizy.
Rozdzielczością rastra można sterować za pomocą środowiska Wielkość komórki. Domyślnie, jeśli w narzędziu nie podano innych rastrów, rozdzielczość zostanie określona przy użyciu mniejszej z wartości szerokości lub wysokości zasięgu obiektu wejściowego w wejściowym odniesieniu przestrzennym podzielonej przez 250.
Aby uniknąć tej sytuacji, jako etap pośredni można przeprowadzić rasteryzację obiektów wejściowych bezpośrednio za pomocą narzędzia Konwertuj obiekt na raster i skonfigurować parametr Pole wartości. Uzyskanego wyniku można użyć jako danych wejściowych do narzędzia Odległość, którego chcesz użyć.
Jeśli źródło będzie miało wartość NoData w którymkolwiek z odpowiadających mu rastrów wejściowych, zostanie ono zignorowane podczas analizy i w związku z tym przydział od tego źródła nie zostanie obliczony.
Gdy jako wejściowe dane źródłowe używane są dane obiektowe, należy pamiętać, czy wielkości komórki danych wynikowych jest mała względem szczegółów przedstawionych w danych wejściowych. Wewnętrzny proces konwersji na raster korzysta z metody środka komórki jako typu przypisania komórki. Oznacza to, że dane, które nie znajdują się w centrum komórki, nie zostaną uwzględnione w pośrednim rasteryzowanym wyniku źródła i nie będą reprezentowane w obliczeniach odległości. Jeśli na przykład źródłami są serie niewielkich poligonów (np. obrysy zabudowy), które są niewielkie w porównaniu do wielkości komórki danych wynikowych, możliwe że tylko kilka z nich znajdzie się w centrach komórek rastra wynikowego, pozornie powodując utratę większości pozostałych podczas analizy.
Aby uniknąć tej sytuacji, jako etap pośredni można przeprowadzić rasteryzację obiektów wejściowych bezpośrednio za pomocą narzędzia Konwertuj obiekt na raster i skonfigurować parametr Pole wartości. Uzyskanego wyniku można użyć jako danych wejściowych do narzędzia Odległość, którego chcesz użyć. Alternatywnie można wybrać małą wielkość komórki, aby przechwycić odpowiednią ilość szczegółów z obiektów wejściowych.
Pole źródła wejściowego służy do przypisywania wartości do lokalizacji źródłowych. Pole to musi być typu całkowitoliczbowego.
Grupa Warstwy opcjonalne zawiera następujące parametry:
Wejściowy raster barier lub obiekty to zestaw danych definiujący bariery. Bariery to przeszkody, które trzeba obejść. Można je zdefiniować w postaci rastra lub obiektu.
Możesz wybrać warstwę za pomocą przycisku Warstwa lub utworzyć warstwę szkicu, która zostanie użyta jako dane wejściowe za pomocą przycisku Rysuj obiekty wejściowe. W przypadku danych wejściowych w postaci obiektów liczba obiektów jest wyświetlana poniżej nazwy warstwy. Liczba ta obejmuje wszystkie obiekty w warstwie z wyjątkiem tych, które zostały usunięte za pomocą filtra. Ustawienia środowiskowe, takie jak Zasięg przetwarzania, nie są odzwierciedlane w liczbie obiektów.
W przypadku warstwy rastrowej typem wejściowym może być liczba całkowita lub zmiennoprzecinkowa. Wszystkie komórki, które zawierają wartości (w tym wartość zero), będą traktowane jako bariery. Wszystkie komórki zawierające wartość NoData nie będą traktowane jako bariery.
W przypadku obiektu danymi wejściowymi mogą być punkty, linie lub poligony. Wejściowe obiekty zostaną przekonwertowane wewnętrznie na raster przed przetworzeniem.
Gdy bariery są połączone tylko komórkami po przekątnej, bariery zostaną pogrubione, aby uczynić je nieprzepuszczalnymi.
Bariery są także definiowane przez lokalizację, w których występują komórki zawierające wartości NoData w parametrach Wejściowy raster kosztów, Wejściowy raster powierzchni, Wejściowy raster ze składnikami pionowymi oraz Wejściowy raster ze składnikami poziomymi. Gdy komórki zawierające wartości NoData są połączone tylko komórkami po przekątnej, zostaną one pogrubione dodatkowymi komórkami z wartościami NoData, aby utworzyć barierę nieprzepuszczalną.
Wejściowy raster powierzchni to raster definiujący wartości wysokości dla każdej lokalizacji komórki.
Wartości te są używane do obliczenia rzeczywistej odległości powierzchniowej pokonywanej podczas poruszania się przez komórki.
Jeśli parametr Wejściowy raster powierzchni ma pionowy układ współrzędnych (VCS), wartości rastra powierzchni są uważane za wyrażone w jednostkach tego układu VCS. Jeśli raster powierzchni nie ma układu VCS, a dane są odwzorowane, wartości powierzchni są uważane za wyrażone w jednostkach liniowych odniesienia przestrzennego. Jeśli raster powierzchni nie ma układu VCS, a dane nie są odwzorowane, wartości powierzchni są uważane za wyrażone w metrach. Ostateczny wynik akumulacji odległości jest wyrażony w koszcie na jednostkę liniową lub w jednostkach liniowych, jeśli nie wprowadzono kosztu.
Wejściowy raster kosztów to raster definiujący impedancję (koszt) ruchu planimetrycznego między poszczególnymi komórkami.
Wartość w każdej lokalizacji komórki reprezentuje odległość kosztu na jednostkę na potrzeby poruszania się przez tę komórkę. Wartość każdej lokalizacji komórki jest mnożona przez rozdzielczość komórki, a jednocześnie następuje kompensacja ruchu ukośnego, aby uzyskać łączny koszt poruszania się przez komórkę.
Wartości rastra kosztów mogą być całkowitoliczbowe lub zmiennoprzecinkowe, ale nie mogą być ujemne ani równe zero (koszt nie może być wartością ujemną ani mieć wartość zerową).
Ustawienia odległości
Grupa Ustawienia odległości zawiera następujące grupy parametrów:
Metoda ustalania odległości określa, czy odległość będzie obliczana metodą planarną (płaska powierzchnia ziemi), czy geodezyjną (elipsoida).
- Planarna — obliczenia odległości będą wykonywane na odwzorowanej płaskiej powierzchni przy użyciu 2-wymiarowego kartezjańskiego układu współrzędnych. To jest metoda domyślna.
- Geodezyjna — obliczenia odległości będą wykonywane na elipsoidzie. Niezależnie od odwzorowania wejściowego i wynikowego wyniki nie ulegną zmianie.
Grupa Ruch w pionie zawiera następujące parametry:
Raster wejściowy ze składnikiem pionowym to raster definiujący wartości Z dla każdej lokalizacji komórki.
Wartości te służą do obliczania nachylenia używanego do identyfikowania składnika pionowego występującego podczas poruszania się między komórkami.
Składnik pionowy definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu i pionowym względnym kątem ruchu.
Istnieje kilka dostępnych składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki.
W poniższych opisach składnik pionowy (VF) definiuje trudności napotkane przy ruchu w pionie podczas przemieszczania się z jednej komórki do następnej, a modyfikator VRMA oznacza kąt nachylenia między komórką Ze źródła i komórką Do źródła.
Istnieją następujące parametry typu składnika pionowego:
- Binarny — jeśli kąt VRMA jest większy niż dolny kąt odcinania i mniejszy niż górny kąt odcinania, składnik VF jest konfigurowany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność.
- Liniowa — składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA.
- Liniowa odwrotna — składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA.
- Symetryczna liniowa — składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y).
- Symetryczna liniowa odwrotna — składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y).
- Cos — składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA.
- Sec — składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA.
- Cos-Sec — składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną.
- Sec-Cos — składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną.
- Czas wędrówki — składnik VF definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu a VRMA za pomocą odwrotności funkcji Toblera, co skutkuje czasem wędrówki wyrażonym w godzinach.
- Czas wędrówki w obu kierunkach — składnik VF definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu a VRMA za pomocą funkcji wędrówki w obu kierunkach.
Modyfikatory parametrów składnika pionowego są następujące:
- Składnik o wartości zerowej — składnik pionowy używany, gdy kąt VRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla podanej funkcji. Zgodnie z definicją składnik o wartości zerowej nie ma zastosowania do żadnych trygonometrycznych funkcji pionowych (Cos, Sec, Cos-Sec ani Sec-Cos). Pozycja przecięcia osi y jest definiowana przez te funkcje.
- Dolny kąt odcinania — kąt VRMA, poniżej którego składnik VF zostanie skonfigurowany na nieskończoność.
- Górny kąt odcinania — kąt VRMA, powyżej którego składnik VF zostanie skonfigurowany na nieskończoność.
- Nachylenie — nachylenie linii prostej używane z parametrami Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222).
Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika pionowego są następujące:
Funkcja Składnik o wartości zerowej Dolny kąt odcinania Górny kąt odcinania Spadki Potęga Wykładnik Cos Wykładnik Sec Binarny
1
-30
30
Brak
Brak
Brak
Brak
Liniowy
1
-90
90
1,111E-02
Brak
Brak
Brak
Odwrotny liniowy
1
-45
45
-2,222E-02
Brak
Brak
Brak
Symetryczny liniowy
1
-90
90
1,111E-02
Brak
Brak
Brak
Symetryczny odwrotny liniowy
1
-45
45
-2,222E-02
Brak
Brak
Brak
Cos
Brak
-90
90
Brak
1
Brak
Brak
Sec
Brak
-90
90
Brak
1
Brak
Brak
Cos - Sec
Brak
-90
90
Brak
Brak
1
1
Sec - Cos
Brak
-90
90
Brak
Brak
1
1
Czas wędrówki
Brak
-70
70
Brak
Brak
Brak
Brak
Czas wędrówki w obu kierunkach
Brak
-70
70
Brak
Brak
Brak
Brak
Grupa Ruch w poziomie zawiera następujące parametry:
Raster wejściowy ze składnikiem poziomym to raster definiujący kierunek poziomy w każdej komórce.
Wartościami rastra muszą być liczby całkowitoliczbowe z zakresu od 0 do 360, przy czym 0 stopni wskazuje północ lub kierunek ku górze ekranu, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Obszary o płaskim ukształtowaniu powinny mieć wartość -1. Wartości w każdej lokalizacji będą używane w połączeniu z wartością Składnik poziomy, aby określić koszt poziomy ponoszony podczas poruszania się z komórki do jej sąsiadów.
Składnik poziomy definiuje relację między poziomym składnikiem kosztu i poziomym względnym kątem ruchu.
Istnieje kilka dostępnych składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika poziomego. Wykresy służą do określania składnika poziomego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki.
W zamieszczonych poniżej opisach składnik poziomy (HF) definiuje trudności napotkane przy ruchu w poziomie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej, a poziomy względny kąt ruchu (HRMA) określa kąt między kierunkiem poziomym z komórki i kierunkiem ruchu.
Istnieją następujące parametry typu składnika poziomego:
- Binarny — jeśli kąt HRMA jest mniejszy niż kąt odcinania, składnik HF jest konfigurowany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność.
- Do przodu — dozwolony jest wyłącznie ruch do przodu. Kąt HRMA musi być większy lub równy 0 i mniejszy niż 90 (0 <= HRMA < 90). Jeśli kąt HRMA jest większy niż 0 i mniejszy niż 45 stopni, składnik HF dla komórki jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. Jeśli kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości, używana jest wartość modyfikatora wartości pobocznej. W przypadku kąta HRMA większego lub równego 90 stopni składnik HF jest ustawiany na nieskończoność.
- Liniowa — składnik HF jest funkcją liniową kąta HRMA.
- Liniowa odwrotna — składnik HF jest odwrotną funkcją liniową kąta HRMA.
Modyfikatory parametrów składnika poziomego są następujące:
- Składnik o wartości zerowej — składnik poziomy, który jest używany, gdy kąt HRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla wszystkich funkcji składnika poziomego.
- Kąt odcinania — kąt HRMA, po którego przekroczeniu jako wartość składnika HF zostanie skonfigurowana nieskończoność.
- Nachylenie — nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników poziomych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222).
- Wartość poboczna — składnik HF, gdy kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości i jest mniejszy niż 90 stopni, gdy podano słowo kluczowe składnika poziomego Do przodu.
Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika poziomego są następujące:
Funkcja Składnik o wartości zerowej Kąt odcinania Spadki Wartość poboczna Binarny
1
45
Brak
Brak
Dalej
0,5
Brak
Brak
1
Liniowy
0,5
181
1,111E-02
Brak
Odwrotny liniowy
2
180
-1,111E-02
Brak
Grupa Charakterystyka źródła zawiera następującą listę parametrów.
Jeśli dowolna z wartości charakterystyki źródła zostanie podana przy użyciu pola, charakterystyka źródła zostanie zastosowana do poszczególnych źródeł zgodnie z informacjami w danym polu dla danych źródłowych. Jeśli zostanie podane słowo kluczowe lub wartość stała, zostanie ona zastosowana do wszystkich źródeł.
Akumulacja początkowa to akumulowany koszt początkowy służący do rozpoczęcia obliczania kosztu.
Jeśli zostanie podana wartość Akumulacja początkowa, lokalizacje źródłowe wynikowej powierzchni odległości kosztów zostaną skonfigurowane na wartość Akumulacja początkowa. W przeciwnym razie dla lokalizacji źródłowych w wynikowym rastrze akumulacji odległości zostanie skonfigurowana wartość 0.
Wartości muszą wynosić zero lub więcej. Domyślna wartość to 0.
Akumulacja maksymalna to akumulacja maksymalna dla osoby podróżującej dla danego źródła.
Obliczenia kosztów są kontynuowane dla każdego źródła do momentu osiągnięcia określonej akumulacji.
Wartości muszą być większe niż zero. Domyślna akumulacja to krawędź rastra wynikowego.
Mnożnik kosztów to mnożnik do zastosowania do wartości kosztów.
Umożliwia sterowanie trybem podróżowania lub wielkością w źródle. Im wyższy mnożnik, tym większy koszt ruchu przez każdą komórkę.
Wartości muszą być większe niż zero. Wartość domyślna to 1.
Kierunek podróży określa kierunek osoby podróżującej podczas stosowania składników poziomych i pionowych.
Ze źródła — składnik pionowy i składnik poziomy zostaną zastosowane, począwszy od wejściowego źródła przy ruchu w kierunku komórek innych niż źródłowe. Jest to opcja domyślna.
Do źródła — składnik pionowy i składnik poziomy zostaną zastosowane, począwszy od każdej komórki innej niż źródłowa przy ruchu z powrotem w kierunku źródła wejściowego.
Podaj słowo kluczowe Ze źródła lub Do źródła, które zostanie zastosowane do wszystkich źródeł lub podaj pole w danych źródłowych zawierające słowa kluczowe identyfikujące kierunek podróżowania dla każdego źródła. To pole musi zawierać ciąg znakowy FROM_SOURCE lub TO_SOURCE.
Warstwy wynikowe
Grupa Warstwy wynikowe zawiera następujące parametry:
Nazwa wynikowego rastra przydziału odległości jest nazwą rastra wskazującą źródło osiągalne dla każdej komórki, które znajduje się najbliżej lub którego osiągnięcie jest najmniej kosztowne.
Nazwa musi być unikalna. Jeśli w instytucji istnieje już warstwa o tej samej nazwie, działanie narzędzia zakończy się niepowodzeniem i wyświetlona zostanie prośba o wybór innej nazwy.
Grupa Warstwy opcjonalne zawiera następujące parametry:
Nazwa wynikowego rastra akumulacji odległości to nazwa rastra wynikowego, który zawiera zakumulowaną odległość dla każdej komórki z lub do źródła o najmniejszym koszcie.
- Nazwa wynikowego rastra kierunku powrotnego to nazwa opcjonalnego rastra wynikowego, który zawiera obliczony kierunek w stopniach.
- Nazwa wynikowego rastra kierunku źródłowego to nazwa opcjonalnego rastra wynikowego, który identyfikuje kierunek komórki źródłowej o najmniejszym akumulowanym koszcie jako azymut w stopniach.
- Nazwa wynikowego rastra lokalizacji źródłowych to nazwa opcjonalnego rastra wynikowego, który identyfikuje lokalizacje źródłowe jako wielopasmowe dane wynikowe.
Nazwa poszczególnych opcjonalnych danych wynikowych musi być unikalna. Jeśli w instytucji istnieje już warstwa o takiej samej nazwie, działanie narzędzia zakończy się niepowodzeniem i wyświetlona zostanie prośba o wybór innej nazwy.
- Typ warstwy wynikowej określa typ rastra wynikowego, który zostanie utworzony. Dane wynikowe mogą być warstwą zobrazowań kafelkowych lub dynamiczną warstwą zobrazowań.
- Opcja Zapisz w folderze określa nazwę folderu na stronie Moje zasoby, w którym zostaną zapisane dane wynikowe.
Ograniczenie
Przycisk Rysuj obiekty wejściowe nie jest dostępny w przeglądarce Scene Viewer.
Środowiska
Ustawienia środowiskowe dotyczące analiz to dodatkowe parametry wpływające na wyniki działania narzędzia. Dostęp do ustawień środowiskowych narzędzia dotyczących analiz można uzyskać z poziomu grupy parametrów Ustawienia środowiskowe.
To narzędzie obsługuje następujące środowiska analiz:
- Wynikowy układ współrzędnych
- Transformacje geograficzne
- Zasięg przetwarzania
Notatka:
Domyślnym zasięgiem przetwarzania jest Pełny zasięg. To ustawienie domyślne jest inne niż w przeglądarce map Map Viewer Classic, w której domyślnie włączona jest opcja Użyj zasięgu bieżącej mapy.
- Raster dociągania
- Rozmiar komórki
- Maska
Kredyty
To narzędzie zużywa kredyty.
Użyj opcji Szacuj liczbę kredytów, aby obliczyć liczbę kredytów potrzebnych do uruchomienia narzędzia. Więcej informacji można znaleźć w temacie Informacje o kredytach na potrzeby analizy przestrzennej.
Dane wynikowe
To narzędzie udostępnia następujące dane wynikowe:
Warstwa Nazwa wynikowego rastra przydziału odległości wskazuje źródło osiągalne dla każdej komórki, które znajduje się najbliżej lub którego osiągnięcie jest najmniej kosztowne.
Warstwa Nazwa wynikowego rastra akumulacji odległości rejestruje zakumulowaną odległość dla każdej komórki z lub do źródła o najmniejszym koszcie.
Ten raster ma typ zmiennoprzecinkowy.
Warstwa Nazwa wynikowego rastra kierunku powrotnego rejestruje obliczony kierunek powrotny w stopniach. Kierunek identyfikuje sąsiednią komórkę znajdującą się na najkrótszej ścieżce powrotnej prowadzącej do najbliższego źródła z ominięciem barier.
Wartości należą do zakresu od 0 do 360 stopni, przy czym wartość 0 jest zarezerwowana dla komórek źródłowych. Dla kierunku wschodniego (na prawo) wartość wynosi 90, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (180 wskazuje południe, 270 — zachód, a 360 — północ).
Ten raster ma typ zmiennoprzecinkowy.
-
Warstwa Nazwa wynikowego rastra kierunku do źródła rejestruje kierunek komórki źródłowej o najmniejszym akumulowanym koszcie jako azymut w stopniach.
Wartości należą do zakresu od 0 do 360 stopni, przy czym wartość 0 jest zarezerwowana dla komórek źródłowych. Dla kierunku wschodniego (na prawo) wartość wynosi 90, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (180 wskazuje południe, 270 — zachód, a 360 — północ).
Ten raster ma typ zmiennoprzecinkowy.
Warstwa Nazwa wynikowego rastra lokalizacji źródłowych identyfikuje lokalizacje źródłowe jako wielopasmowe dane wynikowe. Pierwsze pasmo zawiera indeks wiersza, a drugie pasmo zawiera indeks kolumny.
Te indeksy wskazują lokalizację komórki źródłowej, która jest odległa o najmniejszy akumulowany koszt.
Wymagania dotyczące użytkowania
To narzędzie wymaga następujących typów użytkownika i konfiguracji:
- Typ użytkownika Professional lub Professional Plus
- Rola Publikujący, Facylitator lub Administrator albo odpowiadająca tym rolom rola niestandardowa z uprawnieniem Analiza zobrazowań.
Odniesienia
- Douglas, D. „Least-cost Path in GIS Using an Accumulated Cost Surface and Slopelines”, Cartographica: The International Journal for Geographic Information and Geovisualization, 1994, Vol. 31, No. 3, DOI: 10.3138/D327-0323-2JUT-016M
- Goodchild, M.F. „An evaluation of lattice solutions to the problem of corridor location”, Environment and Planning A: Economy and Space, 1977, Vol. 9, strony 727–738
- Sethian, J.A.. „Level Set Methods and Fast Marching Methods”, Evolving Interfaces in Computational Geometry, Fluid Mechanics, Computer Vision, and Materials Science, Cambridge University Press, 2nd Edition, 1999
- Warntz, W. „Transportation, Social Physics, and the Law Of Refraction”, The Professional Geographer, 1957, Vol. 9, No. 4, strony 2–7
- Zhao, H. „A fast sweeping method for Eikonal equations”, Mathematics off Computation, 2004, Vol. 74, No, 250, strony 603–627
Zasoby
Aby dowiedzieć się więcej, skorzystaj z następujących zasobów:
- Sposób działania narzędzia Przydział odległości
- Przydział odległości w ArcGIS REST API
- distance_allocation w ArcGIS API for Python
- Przydział odległości w aplikacji ArcGIS Pro z rozszerzeniem Analiza rastrowa
- Przydział odległości w aplikacji ArcGIS Pro z rozszerzeniem Spatial Analyst