Funkcja Przydział odległości

Dostępne z aplikacją ArcGIS Image for ArcGIS Online.

Dla każdej komórki oblicza alokację odległości do podanych źródeł, biorąc pod uwagę odległość w linii prostej, koszt odległości i rzeczywistą odległość powierzchniową, a także poziomy i pionowy składnik kosztów.

To jest globalna funkcja rastrowa.

Uwagi

W przypadku występowania obiektów źródłowych należy najpierw przekształcić je w zestaw danych rastrowych, używając funkcji Rasteryzacja obiektów. Jako rastra wejściowego dla tej funkcji należy użyć odpowiednich danych wejściowych. Zapewni to prawidłową konwersję obiektów na zestaw danych rastrowych, przy użyciu takiego samego rozmiaru komórki, zasięgu i odniesienia przestrzennego.

Wartości NoData istniejące w rastrze źródłowym nie są uwzględniane jako prawidłowe wartości w funkcji. Wartość 0 jest uznawana za prawidłową wartość w rastrze źródłowym. Raster źródłowy można utworzyć za pomocą narzędzi do wydzielania lub funkcji Przytnij.

Bariery to przeszkody, które trzeba obejść. Można je zdefiniować na dwa sposoby.

Na potrzeby parametru Wejściowy raster barier bariery mogą być reprezentowane albo przez komórki, które mają prawidłową wartość, albo przez dane obiektowe przekształcone w raster. Gdy bariery są połączone tylko komórkami po przekątnej, bariery zostaną pogrubione, aby uczynić je nieprzepuszczalnymi.

Bariery są również zdefiniowane przez lokalizacje, w których występują komórki o wartości Brak danych w następujących danych wejściowych: Wejściowy raster kosztów, Wejściowy raster powierzchni, Raster wejściowy ze składnikiem pionowym i Raster wejściowy ze składnikiem poziomym. Gdy komórka o wartości Brak danych jest połączona tylko komórkami po przekątnej, nastąpi pogrubienie z dodatkowymi komórkami o wartości Brak danych, aby bariera stała się nieprzepuszczalna.

Jeśli wejściowa wartość Raster powierzchni ma pionowy układ współrzędnych (VCS), wartości tego rastra powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w jednostkach pionowego układu współrzędnych. Jeśli wejściowa wartość Raster powierzchni nie ma pionowego układu współrzędnych (VCS), a dane są odwzorowywane, wartości powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w jednostkach liniowych odniesienia przestrzennego. Jeśli wartość wejściowego rastra powierzchni nie ma pionowego układu współrzędnych (VCS), a dane nie są odwzorowywane, wartości powierzchni są traktowane jako wartości wyrażone w metrach. Ostateczny wynik akumulacji odległości jest wyrażony w koszcie na jednostkę liniową lub w jednostkach liniowych, jeśli nie wprowadzono kosztu.

W przypadku rastra wynikowego, odległość o najmniejszym koszcie (minimalna odległość akumulowanego kosztu) komórki do zbioru lokalizacji źródłowych to dolna granica odległości o najmniejszym koszcie od komórki do wszystkich lokalizacji źródłowych.

Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika pionowego są następujące:

Keyword                   Zero    Low    High   Slope  Power  Cos    Sec
                          factor  cut    cut                  power  power
                                  angle  angle                             
------------------------  ------  -----  -----  -----  -----  -----  -----
Binary                    1.0     -30    30     ~      ~      ~      ~
Linear                    1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Symmetric linear          1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Inverse linear            1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Symmetric inverse linear  1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Cos                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Sec                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Cos_sec                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0
Sec_cos                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0

Danych wynikowych funkcji Ekspozycja można używać jako danych wejściowych dla parametru Raster ze składnikiem poziomym.

Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika poziomego są następujące:

Keywords         Zero factor   Cut angle     Slope   Side value
--------------   -----------   -----------   -----   ---------
Binary           1.0            45           ~       ~
Forward          0.5            45 (fixed)   ~       1.0
Linear           0.5           181            1/90   ~
Inverse linear   2.0           180           -1/90   ~

Zaznaczenie opcji logicznej Generuj wiersz i kolumnę źródłową jako dodatkowe pasma w danych wynikowych powoduje powstanie rastra wielopasmowego składającego się z trzech pasm. Pierwszym pasmem jest pasmo przydziału odległości, drugie pasmo zawiera indeks wiersza, a trzecie pasmo zawiera indeks kolumny. Te indeksy wskazują lokalizację komórki źródłowej, która jest odległa o najmniejszy akumulowany koszt. Źródłowego indeksu wiersza i źródłowego indeksu kolumny można używać razem do przyporządkowania intensywności. W przypadku wyszukania dowolnej lokalizacji w analizowanym obszarze obejmującym pasma dwa i trzy, znany będzie wiersz i kolumna źródła o najniższym koszcie dla tej lokalizacji.

Charakterystyką źródła lub elementów poruszających się z lub do źródła można sterować za pomocą następujących parametrów:

• Parametr Akumulacja początkowa — konfiguruje początkowy koszt przed rozpoczęciem ruchu.
• Parametr Akumulacja maksymalna — określa poziom akumulacji kosztów przez źródło przed osiągnięciem limitu.
• Parametr Mnożnik do zastosowania do kosztów — określa tryb podróżowania.
• Parametr Kierunek podróży — określa, czy element poruszający się rozpoczyna od źródła i przemieszcza się do lokalizacji innych niż źródłowe, czy też rozpoczyna od lokalizacji innych niż źródłowe i wraca do źródła.

Jeśli dowolny parametr charakterystyki źródła zostanie podany przy użyciu wartości, ta wartość zostanie zastosowana do wszystkich źródeł. Jeśli parametry zostaną określone za pomocą pól powiązanych z rastrem źródłowym, wartości w tabeli będą stosowane jedynie do odpowiednich źródeł.

Jeśli zostanie podany parametr Akumulacja początkowa, podane lokalizacje źródłowe w wynikowej powierzchni odległości kosztów zostaną skonfigurowane na wartość Akumulacja początkowa. W przeciwnym razie dla lokalizacji źródłowych w wynikowej powierzchni kosztów odległości zostanie ustawiona wartość zero.

Jeśli nie podano żadnego ustawienia Zasięg środowiska, zasięg przetwarzania jest określany w poniższy sposób:

• Jeśli podano tylko wartości Raster źródłowy i Bariery rastrowe, jako zasięg przetwarzania zostanie użyta suma danych wejściowych poszerzona o dwie szerokości komórki po każdej stronie. Raster wynikowy jest poszerzany o dwa wiersze i dwie kolumny, aby dane wynikowe mogły być używane w funkcji Ścieżka optymalna jako raster lub narzędziu Ścieżka optymalna jako linia i aby wygenerowane ścieżki mogły być przemieszczane wokół barier. Aby używać zasięgu jako niejawnej bariery, należy jawnie ustawić wartość Zasięg w ustawieniach środowiskowych.

• Zasięgiem przetwarzania będzie iloczyn wartości Raster powierzchni, Raster kosztów, Raster ze składnikiem pionowym lub Raster ze składnikiem poziomym, jeśli zostały one podane.

Środowisko Maska analizy można ustawić na klasę obiektów lub zestaw danych rastrowych. Jeśli maska jest obiektem, zostanie przekształcona w raster. Komórki mające wartość określają lokalizacje znajdujące się w obrębie obszaru maski. Komórki o wartości Brak danych określają lokalizacje znajdujące się poza obszarem maski i będą traktowane jako bariera.

Gdy nie podano ustawień środowiskowych Wielkość komórki ani Raster dociągania i jako dane wejściowe podano wiele rastrów, wówczas środowiska Wielkość komórki i Raster dociągania są konfigurowane według kolejności na zasadzie pierwszeństwa: Raster kosztów, Raster powierzchni, Raster ze składnikiem pionowym, Raster ze składnikiem poziomym, Raster źródłowy i Bariery rastrowe.

Parametry

Nazwa parametru	Opis
Raster źródłowy (wymagany)	Wejściowe lokalizacje źródłowe. Jest to zestaw danych rastrowych identyfikujący komórki lub lokalizacje, na podstawie którego jest obliczana odległość o najmniejszym akumulowanym koszcie dla każdej lokalizacji komórki wynikowej.
Pole źródłowe	Pole służące do przypisywania wartości do lokalizacji źródłowych. Musi być typu całkowitoliczbowego.
Bariery rastrowe	Raster definiujący bariery. Zestaw danych musi zawierać wartość NoData tam, gdzie nie ma żadnych barier. Bariery są reprezentowane przez prawidłowe wartości, w tym wartość zero. Bariery mogą być zdefiniowane przez raster całkowitoliczbowy lub zmiennoprzecinkowy.
Raster powierzchni	Raster definiujący wartości wysokości dla każdej lokalizacji komórki. Wartości te są używane do obliczenia rzeczywistej odległości powierzchniowej pokonywanej podczas poruszania się przez komórki.
Raster kosztów	Raster definiujący koszt (impedancję) ruchu planimetrycznego między poszczególnymi komórkami. Wartość w każdej lokalizacji komórki reprezentuje odległość kosztu na jednostkę na potrzeby poruszania się przez tę komórkę. Wartość każdej lokalizacji komórki jest mnożona przez rozdzielczość komórki, a jednocześnie następuje kompensacja ruchu ukośnego, aby uzyskać łączny koszt poruszania się przez komórkę. Wartości rastra kosztów mogą być całkowitoliczbowe lub zmiennoprzecinkowe, ale nie mogą być ujemne ani równe zero.
Raster ze składnikiem pionowym	Definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu i pionowym względnym kątem ruchu (VRMA). Wartości te służą do obliczania nachylenia używanego do identyfikowania składnika pionowego występującego podczas poruszania się między komórkami.
Składnik pionowy	Definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu i pionowym względnym kątem ruchu (VRMA). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Dodatkowo można użyć tabeli do utworzenia wykresu niestandardowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W poniższym wyjaśnieniu używane są dwa akronimy: VF i VRMA. VF oznacza składnik pionowy (Vertical Factor), który definiuje trudności napotkane przy ruchu w pionie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej. VRMA oznacza poziomy względny kąt ruchu (Vertical Relative Moving Angle), który określa kąt nachylenia między kierunkiem z komórki Z (przetwarzana komórka) i kierunkiem komórki DO. Dostępne są następujące typy Składnika pionowego: Binarny — wskazuje, że jeśli kąt VRMA jest większy niż dolny kąt odcinania i mniejszy niż górny kąt odcinania, składnik VF jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Liniowa — określa, że składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA. Symetryczna liniowa — określa, że składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA odpowiednio dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Liniowa odwrotna — określa, ze składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA. Symetryczna liniowa odwrotna — określa, że składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA odpowiednio dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Cos — określa składnik VF jako funkcję cosinusową kąta VRMA. Sec — określa składnik VF jako funkcję sieczną kąta VRMA. Cos-Sec — określa, że składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i że jest on funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Sec-Cos — określa, że składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i że jest on funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Tabela — określa, że do zdefiniowania wykresu składnika pionowego używanego do określania składników VF zostanie użyty plik tabeli. Do modyfikatorów słów kluczowych składników pionowych należą: Składnik o wartości zerowej — określa składnik pionowy używany, gdy kąt VRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla podanej funkcji. Zgodnie z definicją składnik o wartości zerowej nie ma zastosowania do żadnych trygonometrycznych funkcji pionowych (COS, SEC, COS-SEC ani SEC-COS). Pozycja przecięcia osi y jest definiowana przez te funkcje. Dolny kąt odcinania — definiuje kąt VRMA, poniżej którego składnik VF zostanie ustawiony na nieskończoność. Górny kąt odcinania — definiuje kąt VRMA, powyżej którego składnik VF zostanie ustawiony na nieskończoność. Nachylenie — określa nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników pionowych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222). Nazwa tabeli — określa nazwę tabeli definiującej składnik VF.
Raster ze składnikiem poziomym	Raster definiujący kierunek poziomy w każdej komórce. Wartościami rastra muszą być liczby całkowitoliczbowe z zakresu od 0 do 360, przy czym 0 stopni wskazuje północ lub kierunek ku górze ekranu, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Obszary o płaskim ukształtowaniu powinny mieć wartość -1. Wartości w każdej lokalizacji będą używane w połączeniu z parametrem Składnik poziomy, aby określić koszt poziomy ponoszony podczas poruszania się z komórki do jej sąsiadów.
Składnik poziomy	Definiuje relację między poziomym składnikiem kosztu i poziomym względnym kątem ruchu (HRMA). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Dodatkowo można użyć tabeli do utworzenia wykresu niestandardowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W poniższym wyjaśnieniu używane są dwa akronimy: HF i HRMA. HF oznacza składnik poziomy (Horizontal Factor), który definiuje trudności napotkane przy ruchu w poziomie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej. HRMA oznacza poziomy względny kąt ruchu (Horizontal Relative Moving Angle), który określa kąt między kierunkiem poziomym z komórki i kierunkiem ruchu. Dostępne są następujące typy Składnika poziomego: Binarny — wskazuje, że jeśli kąt HRMA jest mniejszy niż kąt odcinania, składnik HF jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Do przodu — określa, że dozwolony jest wyłącznie ruch do przodu. Kąt HRMA musi być większy lub równy 0 i mniejszy niż 90 stopni (0 <= HRMA < 90). Jeśli kąt HRMA jest większy niż 0 i mniejszy niż 45 stopni, składnik HF dla komórki jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. Jeśli kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości, używana jest wartość modyfikatora wartości pobocznej. W przypadku kąta HRMA o wartości większej lub równej 90 stopni składnik HF jest skonfigurowany na nieskończoność. Liniowa — określa, że składnik HF jest funkcją linową kąta HRMA. Liniowa odwrotna — określa, że składnik HF jest odwrotną funkcją liniową kąta HRMA. Tabela — określa, że do zdefiniowania wykresu składnika poziomego używanego do określania składników HF zostanie użyty plik tabeli. Do modyfikatorów składników poziomych należą: Składnik o wartości zerowej — składnik poziomy, który ma być używany, gdy kąt HRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla wszystkich funkcji składnika poziomego. Kąt odcinania — definiuje kąt HRMA, po którego przekroczeniu jako wartość składnika HF zostanie ustawiona nieskończoność. Nachylenie — określa nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników poziomych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222). Wartość poboczna — ustanawia składnik HF, gdy kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości i jest mniejszy niż 90 stopni, gdy podano słowo kluczowe składnika poziomego Do przodu. Nazwa tabeli — określa nazwę tabeli definiującej składnik HF.
Pasma wiersza i kolumny źródłowej	Określa, czy jest tworzony tylko raster przydziału, czy jest tworzony wynik wielopasmowy. Niezaznaczone — wynikiem jest raster przydziału odległości. Jest to wynik jednopasmowy. Jest to opcja domyślna. Zaznaczone — tworzony jest raster wielopasmowy. Pierwszym pasmem jest raster przydziału odległości, drugie pasmo zawiera indeks wiersza, a trzecie pasmo zawiera indeks kolumny. Te indeksy wskazują lokalizację komórki źródłowej, która jest odległa o najmniejszy akumulowany koszt.
Akumulacja początkowa	Akumulowany koszt początkowy służący do rozpoczęcia obliczania kosztu. Ten parametr pozwala określić stały koszt powiązany ze źródłem. Zamiast rozpoczynać od kosztu równego 0, algorytm kosztu rozpocznie od podanej wartości. Jako wartości tego parametru można użyć wartości liczbowej (liczba zmiennoprzecinkowa podwójnej precyzji) lub pola rastra źródłowego. Wartość musi wynosić zero lub więcej. Domyślna wartość to 0.
Akumulacja maksymalna	Definiuje maksymalny akumulowany koszt dla osoby podróżującej dla danego źródła. Obliczenia kosztów są kontynuowane dla każdego źródła do momentu osiągnięcia określonej pojemności. Jako wartości tego parametru można użyć wartości liczbowej (liczba zmiennoprzecinkowa podwójnej precyzji) lub pola rastra źródłowego. Wartość musi być większa niż zero. Domyślna pojemność to krawędź rastra wynikowego.
Mnożnik do zastosowania do kosztów	Mnożnik, który będzie stosowany do wartości kosztów. Ten parametr umożliwia sterowanie trybem podróżowania lub wielkością w źródle. Im wyższy mnożnik, tym większy koszt ruchu przez każdą komórkę. Wartości muszą być większe niż zero. Wartość domyślna to 1. Jako wartości tego parametru można użyć wartości liczbowej (liczba zmiennoprzecinkowa podwójnej precyzji) lub pola rastra źródłowego.
Kierunek podróży	Definiuje kierunek osoby podróżującej podczas stosowania składnika pionowego, składnika poziomego i źródłowego współczynnika oporu. Ze źródła — składnik pionowy, składnik poziomy i źródłowy współczynnik oporu zostaną zastosowane, począwszy od wejściowego źródła przy ruchu w kierunku komórek innych niż źródłowe. Jest to opcja domyślna. Do źródła — składnik pionowy, składnik poziomy i źródłowy współczynnik oporu zostaną zastosowane, począwszy od każdej komórki innej niż źródłowa przy ruchu w kierunku wejściowego źródła. Określ słowo kluczowe Ze źródła lub Do źródła, które zostanie zastosowane do wszystkich źródeł, lub podaj pole w rastrze źródłowym zawierające słowa kluczowe identyfikujące kierunek podróżowania dla każdego źródła. To pole musi zawierać ciąg znakowy FROM_SOURCE lub TO_SOURCE.
Metoda odległości	Określa, czy odległości mają być obliczane przy użyciu metody planarnej (płaska powierzchnia Ziemi), czy geodezyjnej (elipsoida). Na płaszczyźnie — pomiar na płaszczyźnie używający obliczeń kartezjańskich 2D do wyliczenia długości i powierzchni. Ta opcja jest dostępna tylko przy pomiarach dokonywanych w układzie współrzędnych odwzorowanych i jako podstawa obliczeń stosowana jest powierzchnia 2D tego układu współrzędnych. Geodezyjnie — najkrótsza linia między dwoma punktami na powierzchni ziemi traktowanej jak sferoida (elipsoida). Wyniki nie zmieniają się bez względu na wejściowe lub wynikowe odwzorowanie. Notatka: Jednym z zastosowań linii geodezyjnych jest określenie najkrótszej odległości między dwoma miastami na ścieżce lotu. Nosi ona także nazwę linii koła wielkiego, jeśli zamiast elipsoidy przyjęta zostanie sfera.