Oblicza optymalną ścieżkę z miejsc docelowych do źródeł.
Ta funkcja generuje raster wynikowy rejestrujący optymalną ścieżkę lub ścieżki prowadzące z wybranych lokalizacji do najbliższej komórki źródłowej zdefiniowanej w obrębie powierzchni akumulacji odległości (pod względem odległości kosztu).
To jest globalna funkcja rastrowa.
Uwagi
Do uruchomienia funkcji Ścieżka optymalna jako raster wymagane są zwykle wyniki działania funkcji Akumulacja odległości. Uruchomienie funkcji Akumulacja odległości pozwala utworzyć raster akumulacji odległości i raster kierunku powrotnego, które są wymaganymi wejściowymi warstwami rastrowymi dla funkcji Ścieżka optymalna jako Raster.
Tworzona ścieżka optymalna może być ścieżką przepływu na podstawie kierunku przepływu D8. Aby wygenerować w ten sposób optymalną ścieżkę, należy użyć rastra kierunku przepływu typu D8 jako danych wejściowych dla rastra kierunku powrotnego lub rastra kierunku przepływu. Należy również podać wejściowy raster akumulacji odległości. Wejściowy raster akumulacji odległości nie jest używany do określania ścieżki. Niezależnie od tego, czy używasz rastra stałego, czy cyfrowego modelu wysokościowego (DEM), ścieżka będzie taka sama. Różnić się będzie jedynie wartość atrybutu na ścieżce. Więcej informacji na temat rastrów kierunku przepływu D8 można znaleźć w opisie funkcji Kierunek przepływu.
Wejściowe dane docelowe muszą być warstwą rastrową. Zestaw komórek docelowych składa się ze wszystkich komórek w rastrze wejściowym, które mają prawidłowe wartości. Komórki mające wartości NoData nie są uwzględniane w tym zestawie. Wartość 0 jest uważana za prawidłową lokalizację docelową. Raster docelowy można utworzyć za pomocą narzędzi do wyodrębniania.
W przypadku występowania obiektów źródłowych lub docelowych można przekształcić je w raster, używając funkcji Rasteryzacja obiektów. Użyj rastra akumulacji odległości lub kierunku powrotnego jako wejściowego rastra funkcji rasteryzacji. Dzięki temu można mieć pewność, że obiekt jest przekształcany w raster przy użyciu tych samych wartości wielkości komórki, zasięgu i odniesienia przestrzennego co inne rastry przekazywane do funkcji Ścieżka optymalna jako raster.
Wartości na wynikowej ścieżce optymalnej reprezentują liczbę ścieżek w danej lokalizacji. W wielu przypadkach ścieżki podążają tą samą trasą — opuszczają źródło i rozchodzą się w kierunku różnych lokalizacji docelowych. Na przykład wartość 1 wskazuje, że istnieje tylko jedna optymalna ścieżka w danej lokalizacji, a wartość 5 oznacza, że w danej lokalizacji istnieje pięć optymalnych ścieżek przechodzących przez tę komórkę w analizowanym obszarze.
Aby utworzyć ścieżki przecinające krawędź odwzorowania, rastry używane jako dane wejściowe dla parametrów Raster akumulacji odległości i Raster kierunku wstecz muszą zostać utworzone w pełnym globalnym zasięgu, w odwzorowaniu walcowym lub geograficznym wynikowym układzie współrzędnych, przy użyciu opcji Geodezyjna parametru Metoda ustalania odległości.
Parametry
Parametry funkcji Ścieżka optymalna jako raster są opisane w poniższej tabeli:
| Parametr | Opis |
|---|---|
Raster docelowy (wymagany) | Całkowitoliczbowa warstwa zestawu danych rastrowych identyfikująca lokalizacje, na podstawie których jest ustalana optymalna ścieżka będąca najmniej kosztownym źródłem. Wejściowa warstwa rastrowa musi składać się z komórek o prawidłowych wartościach (zero jest prawidłową wartością), a do pozostałych komórek musi być przypisana wartość Brak danych. |
Pole docelowe | Pole służące do uzyskiwania wartości dla lokalizacji docelowych. |
Raster akumulacji odległości (wymagany) | Raster akumulacji odległości jest używany do wyznaczania optymalnej ścieżki z miejsc docelowych do źródeł. Raster akumulacji odległości jest zwykle tworzony przy użyciu funkcji Akumulacja odległości. Każda komórka w rastrze akumulacji odległości reprezentuje odległość o najmniejszym akumulowanym koszcie na powierzchni z każdej komórki do zestawu komórek źródłowych. |
Raster kierunku wstecz lub raster kierunku przepływu (wymagany) | Raster kierunku powrotnego zawiera kierunki obliczone w stopniach. Kierunek identyfikuje sąsiednią komórkę znajdującą się na optymalnej ścieżce powrotnej prowadzącej z powrotem do źródła o najniższym koszcie akumulowanym, przy czym omijane są bariery. Wartości należą do zakresu od 0 do 360 stopni, przy czym wartość 0 jest zarezerwowana dla komórek źródłowych. Dla kierunku wschodniego (na prawo) wartość wynosi 90, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara (180 wskazuje południe, 270 — zachód, a 360 — północ). |
Typ ścieżki | Określa słowo kluczowe definiujące sposób interpretowania wartości i stref w wejściowych danych określających miejsca docelowe przy obliczaniu kosztu ścieżki.
|