Funkcja Obszar widoczności

Dostępne z aplikacją ArcGIS Image for ArcGIS Online.

Określa, które lokalizacje na powierzchni rastrowej są widoczne dla zbioru obiektów obserwatorów przy użyciu metod geodezyjnych.

Ta funkcja może przeprowadzać dwa rodzaje analizy widoczności:

• Częstotliwość — określa, które lokalizacje na powierzchni rastrowej są widoczne dla zbioru obserwatorów.
• Obserwatorzy — identyfikuje, którzy obserwatorzy są widoczni z poszczególnych lokalizacji na powierzchni rastrowej.

Dane wynikowe funkcji Obszar widoczności z opcją Częstotliwość wyświetlone na powierzchni wysokościowej z cieniowaniem rzeźby terenu

Dane wynikowe funkcji Obszar widoczności z opcją Obserwatorzy wyświetlone na powierzchni wysokościowej z cieniowaniem rzeźby terenu

Dowiedz się więcej o sposobie działania narzędzia Geodezyjny obszar widoczności

Uwagi

Funkcję tę można przyspieszyć, używając procesora graficznego (GPU). Oznacza to, że jeśli w systemie jest dostępny procesor graficzny, zostanie on użyty do poprawy wydajności.

W przeciwieństwie do podobnych narzędzi ta funkcja nie ma parametru współczynnika Z. Aby zapewnić poprawność wynikowego rastra widoczności, przypisz do rastra wejściowego sferoidalny pionowy układ współrzędnych, jeśli nie jest jeszcze przypisany.

Widoczność środka każdego piksela jest określona przez test linii widoczności przebiegającej między celem i każdym obserwatorem. Jeśli obserwator może widzieć cel w środku piksela, piksel jest traktowany jako widoczny. To narzędzie zawsze przy określaniu widoczności bierze pod uwagę krzywiznę kuli ziemskiej.

W wynikowym rastrze widoczności niewidoczne piksele mają przypisaną wartość Brak danych.

Jeśli raster wejściowy zawiera niepożądane szumy spowodowane błędami próbkowania, przed uruchomieniem tej funkcji można wygładzić raster za pomocą filtra dolnoprzepustowego, na przykład opcji Średnia funkcji rastrowej Statystyki z punktami centralnymi.

Jeśli zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego próbkowania rastra wejściowego, używana jest interpolacja bilinearna (dwuliniowa). Przykładem sytuacji, w jakiej konieczne jest wykonanie ponownego próbkowania rastra wejściowego, jest sytuacja, kiedy wynikowy układ współrzędnych, zasięg lub wielkość komórki jest inna niż odpowiedni element wejściowy.

Aby sterować jakością i czasem potrzebnym na uzyskanie wyniku, można użyć parametru Metoda analizy. Metoda Pole widzenia po obwodzie jest przeznaczona do analizy eksploracyjnej, ponieważ osiąga lepszą wydajność kosztem jakości danych wynikowych. Aby uzyskać dokładniejsze wyniki, użyj metody Wszystkie pola widzenia.

W przypadku typu analizy obserwatorów dozwolona maksymalna liczba wejściowych punktów obserwatorów wynosi 32.

Domyślnie obszar widoczności zostanie obliczony w maksymalnym zasięgu wejściowego zestawu danych. Z uwagi na poprawę wydajności zalecane jest jawne skonfigurowanie parametru promienia zewnętrznego na maksymalną interesującą odległość do analizy. Dzięki temu parametrowi narzędzie wykona swoje obliczenia tylko na komórkach znajdujących się w pewnej odległości od obserwatorów.

Parametry

Nazwa parametru	Opis
Raster (wymagany)	Wejściowy raster powierzchni. Może to być raster całkowitoliczbowy lub zmiennoprzecinkowy. Podczas obliczania widoczności dane wejściowe są przekształcane w trójwymiarowy, geocentryczny układ współrzędnych. Komórki o wartościach NoData w rastrze wejściowym nie blokują możliwości określania widoczności.
Obiekty obserwatora (wymagany)	Wejściowa klasa obiektów identyfikująca lokalizacje obserwatora. Mogą to być obiekty punktowe, wielopunktowe lub poliliniowe. Podczas obliczania widoczności wejściowa klasa obiektów jest przekształcana w trójwymiarowy, geocentryczny układ współrzędnych. Obserwatorzy znajdujący się poza zasięgiem rastra powierzchni lub w komórkach o wartości NoData nie będą uwzględniani w obliczeniach.
Metoda analizy	Wybierz metodę obliczania widoczności. Ta opcja umożliwia zwiększenie wydajności kosztem nieznacznego zmniejszenia dokładności. Wszystkie pola widzenia — obliczanie pola widzenia jest wykonywane względem każdego piksela w rastrze w celu zdefiniowania widocznych obszarów. To jest metoda domyślna. Pola widzenia po obwodzie — obliczanie pola widzenia jest wykonywane tylko względem pikseli na obwodzie widocznych obszarów w celu zdefiniowania obszarów widoczności. Ta metoda zapewnia większą wydajność niż metoda Wszystkie pola widzenia, ponieważ w obliczeniach jest uwzględniana mniejsza liczba pól widzenia.
Rodzaj analizy	Wybierz typ analizy widoczności, który ma zostać wykonany, określając stopień widoczności poszczególnych komórek dla obserwatorów lub identyfikując dla każdej lokalizacji na powierzchni, którzy obserwatorzy są widoczni. Częstotliwość — dane dotyczące tego, ile razy każda lokalizacja piksela na wejściowym rastrze powierzchni jest widoczna z wejściowych lokalizacji obserwacyjnych (jako punkty lub jako wierzchołki poliliniowych obiektów obserwatora). Jest to opcja domyślna. Obserwatorzy — dane wynikowe identyfikują dokładnie, które punkty obserwatora są widoczne z poszczególnych lokalizacji na powierzchni rastrowej. W przypadku tego typu analizy maksymalna dozwolona liczba wejściowych obserwatorów wynosi 32.
Błąd pionowy	Wielkość niepewności mierzona jako błąd średniej kwadratowej (RMSE) w wartościach wysokości powierzchni. Jest to wartość zmiennoprzecinkowa reprezentująca oczekiwany błąd wartości wejściowej powierzchni. Jeśli dla tego parametru przypisano wartość większą niż 0, wynikowy raster widoczności będzie liczbą zmiennoprzecinkową. W tym przypadku każda wartość piksela w wynikowym rastrze widoczności reprezentuje sumę prawdopodobieństw, że komórka będzie widoczna dla któregokolwiek z obserwatorów. Jeśli opcja Rodzaj analizy ma wartość Obserwatorzy lub opcja Metoda analizy ma wartość Pole widzenia po obwodzie, ten parametr jest wyłączony.
Współczynnik załamania światła	Współczynnik załamania światła widzialnego w powietrzu. Wartość domyślna wynosi 0,13.
Przesunięcie powierzchni	Ta wartość wskazuje pionową odległość (w jednostkach powierzchni), która ma zostać dodana do wartości Z każdego piksela docelowego uznanego za widoczny. Ta wartość powinna być dodatnią liczbą całkowitą lub zmiennoprzecinkową. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Wysokość obserwatora	Ta wartość jest używana w celu zdefiniowania wysokości powierzchni punktów lub wierzchołków obserwatora. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli wartość tego parametru nie zostanie podana, wysokość obserwatora zostanie uzyskana z rastra powierzchni przy użyciu interpolacji bilinearnej. Jeśli dla tego parametru zostanie skonfigurowana wartość, to będzie ona stosowana do wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Przesunięcie obserwatora	Ta wartość wskazuje pionową odległość (w jednostkach powierzchni), która ma zostać dodana do wysokości obserwatora. Ta wartość powinna być dodatnią liczbą całkowitą lub zmiennoprzecinkową. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Promień wewnętrzny	Ta wartość definiuje początkową (minimalną) odległość, od której jest określana widoczność. Piksele znajdujące się bliżej niż wynosi ta odległość są uznawane za niewidoczne w danych wynikowych, ale nadal mogą blokować widoczność pikseli znajdujących się między promieniem wewnętrznym i promieniem zewnętrznym. Wartość domyślna wynosi 0. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Promień wewnętrzny w odległości trójwymiarowej	Typ odległości dla parametru Promień wewnętrzny. Niezaznaczone — wartość Promień wewnętrzny powinna zostać zinterpretowana jako odległość dwuwymiarowa. Jest to opcja domyślna. Zaznaczone — wartość Promień wewnętrzny powinna zostać zinterpretowana jako odległość trójwymiarowa.
Promień zewnętrzny	Ta wartość definiuje maksymalną odległość, od której jest określana widoczność. Piksele znajdujące się poza tą odległością są wykluczone z analizy. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Promień zewnętrzny w odległości trójwymiarowej	Typ odległości dla parametru Promień zewnętrzny. Niezaznaczone — wartość Promień zewnętrzny powinna zostać zinterpretowana jako odległość dwuwymiarowa. Jest to opcja domyślna. Zaznaczone — wartość Promień zewnętrzny powinna zostać zinterpretowana jako odległość trójwymiarowa.
Poziomy kąt początkowy	Ta wartość definiuje kąt początkowy poziomego zasięgu skanowania. Ta wartość powinna być podana w stopniach z zakresu od 0 do 360,0, gdzie 0 oznacza kierunek północny. Wartość domyślna wynosi 0. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Poziomy kąt końcowy	Ta wartość definiuje kąt końcowy poziomego zasięgu skanowania. Ta wartość powinna być podana w stopniach z zakresu od 0 do 360,0, gdzie 0 oznacza kierunek północny. Wartość domyślna wynosi 360,0. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Górny kąt pionowy	Ta wartość definiuje limit górnego kąta pionowego skanu powyżej płaszczyzny poziomej. Ta wartość powinna być określana w stopniach w zakresie od 0 do 90,0, w liczbach całkowitych lub zmiennoprzecinkowych. Wartość domyślna wynosi 90,0. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.
Dolny kąt pionowy	Ta wartość definiuje limit dolnego kąta pionowego skanu poniżej płaszczyzny poziomej. Ta wartość powinna być określana w stopniach w zakresie od -90,0 do 0, w liczbach całkowitych lub zmiennoprzecinkowych. Wartość domyślna wynosi -90,0. Może to być pole w wejściowym zestawie danych Obiekty obserwatorów lub wartość liczbowa. Jeśli dla tego parametru zostanie ustawiona wartość, zostanie ona zastosowana dla wszystkich obserwatorów. Aby określić inne wartości dla każdego obserwatora, ustaw dla tego parametru pole w zestawie danych Obiekty obserwatorów.