Funkcja Przydział odległości ścieżki

Dla każdej komórki oblicza źródło o najmniejszym koszcie na podstawie najmniejszego akumulowanego kosztu na powierzchni kosztów, biorąc pod uwagę odległość powierzchniową, a także poziomy i pionowy składnik kosztów.

Wcześniejsze:

Ta funkcja jest nieaktualna.

Funkcja Przydział odległości zapewnia większą funkcjonalność lub wydajność.

To jest globalna funkcja rastrowa.

Uwagi

Funkcje Odległość ścieżki można porównać z funkcjami Odległość kosztu w tym sensie, że oba te typy funkcji określają minimalny akumulowany koszt dojazdu z lub do źródła w powierzchni rastrowej. Jednak funkcje Odległość ścieżki zapewniają większą złożoność analizy, obsługując rzeczywistą odległość powierzchniową, a także inne składniki poziome i pionowe.

Komórki z wartościami NoData działają jak bariery w funkcjach odległości ścieżki. Odległość kosztu dla komórek poza wartościami NoData jest obliczana przez akumulowany koszt niezbędny do obejścia bariery NoData. Każda lokalizacja komórki, której przypisano wartość NoData w dowolnym z rastrów wejściowych, będzie miała wartość NoData we wszystkich rastrach wynikowych.

Maksymalna odległość jest określana w tych samych jednostkach kosztów co Raster kosztów.

W przypadku rastra wynikowego, odległość o najmniejszym koszcie (minimalna odległość akumulowanego kosztu) komórki do zbioru lokalizacji źródłowych to dolna granica odległości o najmniejszym koszcie od komórki do wszystkich lokalizacji źródłowych.

Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika poziomego są następujące:

Keywords         Zero factor   Cut angle     Slope   Side value
--------------   -----------   -----------   -----   ---------
Binary           1.0            45           ~       ~
Forward          0.5            45 (fixed)   ~       1.0
Linear           0.5           181            1/90   ~
Inverse linear   2.0           180           -1/90   ~

Domyślne wartości dla modyfikatorów składnika pionowego są następujące:

Keyword                   Zero    Low    High   Slope  Power  Cos    Sec
                          factor  cut    cut                  power  power
                                  angle  angle                             
------------------------  ------  -----  -----  -----  -----  -----  -----
Binary                    1.0     -30    30     ~      ~      ~      ~
Linear                    1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Symmetric linear          1.0     -90    90      1/90  ~      ~      ~
Inverse linear            1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Symmetric inverse linear  1.0     -45    45     -1/45  ~      ~      ~
Cos                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Sec                       ~       -90    90     ~      1.0    ~      ~
Cos_sec                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0
Sec_cos                   ~       -90    90     ~      ~      1.0    1.0

Danych wynikowych funkcji Ekspozycja można używać jako danych wejściowych dla parametru Raster ze składnikiem poziomym.

Charakterystyką źródła lub elementów poruszających się z lub do źródła można sterować za pomocą konkretnych parametrów. Parametr Mnożnik kosztów dla źródła określa tryb podróżowania lub wielkość w źródle. Parametr Początkowy koszt dla źródła ustawia początkowy koszt przed rozpoczęciem ruchu. Parametr Źródłowy współczynnik oporu jest dynamiczną korektą uwzględniającą wpływu akumulowanego kosztu, np. symulującą zmęczenie turysty poruszającego się pieszo. Parametr Pojemność źródłowa określa koszt, który może zostać przyjęty przez źródło przed osiągnięciem limitu. Parametr Kierunek podróży określa, czy element poruszający się rozpoczyna od źródła i przemieszcza się do lokalizacji innych niż źródłowe, czy też rozpoczyna od lokalizacji innych niż źródłowe i wraca do źródła.

Jeśli dowolny parametr charakterystyki źródła zostanie podany przy użyciu pola, charakterystyka źródła zostanie zastosowana do poszczególnych źródeł zgodnie z informacjami w danym polu dla danych źródłowych. Jeśli zostanie podane słowo kluczowe lub wartość stała, zostanie ona zastosowana do wszystkich źródeł.

Jeśli zostanie podany Początkowy koszt dla źródła, podane lokalizacje źródłowe w wynikowej powierzchni odległości kosztów zostaną skonfigurowane na wartość Początkowy koszt dla źródła. W przeciwnym razie dla lokalizacji źródłowych w wynikowej powierzchni kosztów odległości zostanie ustawiona wartość zero.

Parametry

Nazwa parametru	Opis
Raster źródłowy (wymagany)	Wejściowe lokalizacje źródłowe. Jest to zestaw danych rastrowych identyfikujący komórki lub lokalizacje, na podstawie którego jest obliczana odległość o najmniejszym akumulowanym koszcie dla każdej lokalizacji komórki wynikowej. Może to być typ całkowitoliczbowy lub zmiennoprzecinkowy.
Raster kosztów (wymagany)	Raster definiujący koszt (impedancję) ruchu planimetrycznego między poszczególnymi komórkami. Wartość w każdej lokalizacji komórki reprezentuje odległość kosztu na jednostkę na potrzeby poruszania się przez tę komórkę. Wartość każdej lokalizacji komórki jest mnożona przez rozdzielczość komórki, a jednocześnie następuje kompensacja ruchu ukośnego, aby uzyskać łączny koszt poruszania się przez komórkę. Wartości rastra kosztów mogą być całkowitoliczbowe lub zmiennoprzecinkowe, ale nie mogą być ujemne ani równe zero.
Raster powierzchni	Raster definiujący wartości wysokości dla każdej lokalizacji komórki. Wartości te są używane do obliczenia rzeczywistej odległości powierzchniowej pokonywanej podczas poruszania się przez komórki.
Raster ze składnikiem poziomym	Raster definiujący kierunek poziomy w każdej komórce. Wartościami rastra muszą być liczby całkowitoliczbowe z zakresu od 0 do 360, przy czym 0 stopni wskazuje północ lub kierunek ku górze ekranu, a wartości wzrastają zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Obszary o płaskim ukształtowaniu powinny mieć wartość -1. Wartości w każdej lokalizacji będą używane w połączeniu z parametrem Składnik poziomy, aby określić koszt poziomy ponoszony podczas poruszania się z komórki do jej sąsiadów.
Składnik poziomy	Definiuje relację między poziomym składnikiem kosztu i poziomym względnym kątem ruchu (HRMA). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Dodatkowo można użyć tabeli do utworzenia wykresu niestandardowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W poniższym wyjaśnieniu używane są dwa akronimy: HF i HRMA. HF oznacza składnik poziomy (Horizontal Factor), który definiuje trudności napotkane przy ruchu w poziomie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej. HRMA oznacza poziomy względny kąt ruchu (Horizontal Relative Moving Angle), który określa kąt między kierunkiem poziomym z komórki i kierunkiem ruchu. Dostępne są następujące typy Składnika poziomego: Binarny — wskazuje, że jeśli kąt HRMA jest mniejszy niż kąt odcinania, składnik HF jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Do przodu — określa, że dozwolony jest wyłącznie ruch do przodu. Kąt HRMA musi być większy lub równy 0 i mniejszy niż 90 stopni (0 <= HRMA < 90). Jeśli kąt HRMA jest większy niż 0 i mniejszy niż 45 stopni, składnik HF dla komórki jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. Jeśli kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości, używana jest wartość modyfikatora wartości pobocznej. W przypadku kąta HRMA o wartości większej lub równej 90 stopni składnik HF jest skonfigurowany na nieskończoność. Liniowa — określa, że składnik HF jest funkcją linową kąta HRMA. Liniowa odwrotna — określa, że składnik HF jest odwrotną funkcją liniową kąta HRMA. Tabela — określa, że do zdefiniowania wykresu składnika poziomego używanego do określania składników HF zostanie użyty plik tabeli. Do modyfikatorów składników poziomych należą: Składnik o wartości zerowej — składnik poziomy, który ma być używany, gdy kąt HRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla wszystkich funkcji składnika poziomego. Kąt odcinania — definiuje kąt HRMA, po którego przekroczeniu jako wartość składnika HF zostanie ustawiona nieskończoność. Nachylenie — określa nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników poziomych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222). Wartość poboczna — ustanawia składnik HF, gdy kąt HRMA jest większy niż 45 stopni lub jest równy tej wartości i jest mniejszy niż 90 stopni, gdy podano słowo kluczowe składnika poziomego Do przodu. Nazwa tabeli — określa nazwę tabeli definiującej składnik HF.
Raster ze składnikiem pionowym	Definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu i pionowym względnym kątem ruchu (VRMA). Wartości te służą do obliczania nachylenia używanego do identyfikowania składnika pionowego występującego podczas poruszania się między komórkami.
Składnik pionowy	Definiuje relację między pionowym składnikiem kosztu i pionowym względnym kątem ruchu (VRMA). Istnieje kilka składników z modyfikatorami, które identyfikują wykres składnika pionowego. Dodatkowo można użyć tabeli do utworzenia wykresu niestandardowego. Wykresy służą do określania składnika pionowego używanego do obliczania łącznego kosztu przemieszczenia się do sąsiedniej komórki. W poniższym wyjaśnieniu używane są dwa akronimy: VF i VRMA. VF oznacza składnik pionowy (Vertical Factor), który definiuje trudności napotkane przy ruchu w pionie podczas przemieszczania się z jednej komórki do komórki następnej. VRMA oznacza poziomy względny kąt ruchu (Vertical Relative Moving Angle), który określa kąt nachylenia między kierunkiem z komórki Z (przetwarzana komórka) i kierunkiem komórki DO. Dostępne są następujące typy Składnika pionowego: Binarny — wskazuje, że jeśli kąt VRMA jest większy niż dolny kąt odcinania i mniejszy niż górny kąt odcinania, składnik VF jest ustawiany na wartość powiązaną ze składnikiem o wartości zerowej. W przeciwnym razie jest dla niego ustawiana nieskończoność. Liniowa — określa, że składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA. Symetryczna liniowa — określa, że składnik VF jest funkcją liniową kąta VRMA odpowiednio dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Liniowa odwrotna — określa, ze składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA. Symetryczna liniowa odwrotna — określa, że składnik VF jest odwrotną funkcją liniową kąta VRMA odpowiednio dla ujemnej i dodatniej wartości kąta VRMA, a te dwie funkcje linowe są symetryczne w odniesieniu do osi składnika VF (oś y). Cos — określa składnik VF jako funkcję cosinusową kąta VRMA. Sec — określa składnik VF jako funkcję sieczną kąta VRMA. Cos-Sec — określa, że składnik VF jest funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i że jest on funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Sec-Cos — określa, że składnik VF jest funkcją sieczną kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość ujemną i że jest on funkcją cosinusową kąta VRMA, gdy kąt VRMA ma wartość nieujemną. Tabela — określa, że do zdefiniowania wykresu składnika pionowego używanego do określania składników VF zostanie użyty plik tabeli. Do modyfikatorów słów kluczowych składników pionowych należą: Składnik o wartości zerowej — określa składnik pionowy używany, gdy kąt VRMA ma wartość zero. Ten składnik ustawia pozycję przecięcia osi y dla podanej funkcji. Zgodnie z definicją składnik o wartości zerowej nie ma zastosowania do żadnych trygonometrycznych funkcji pionowych (COS, SEC, COS-SEC ani SEC-COS). Pozycja przecięcia osi y jest definiowana przez te funkcje. Dolny kąt odcinania — definiuje kąt VRMA, poniżej którego składnik VF zostanie ustawiony na nieskończoność. Górny kąt odcinania — definiuje kąt VRMA, powyżej którego składnik VF zostanie ustawiony na nieskończoność. Nachylenie — określa nachylenie linii prostej używanej ze słowami kluczowymi składników pionowych Liniowa i Liniowa odwrotna. Nachylenie jest określone jako ułamek przedstawiający stosunek różnicy wysokości do długości (na przykład nachylenie wynoszące 45 procent to 1/45, które wprowadza się jako 0,02222). Nazwa tabeli — określa nazwę tabeli definiującej składnik VF.
Odległość maksymalna	Próg, którego nie mogą przekroczyć wartości akumulowanego kosztu. Jeśli odległość akumulowanego kosztu przekroczy tę wartość, wartością wynikową lokalizacji komórki będzie NoData. Maksymalna odległość definiuje zasięg, dla którego są obliczane odległości akumulowanego kosztu. Domyślna odległość to zasięg rastra wynikowego.
Raster wartości	Wejściowy raster całkowitoliczbowy identyfikujący wartości strefy do użycia dla każdej wejściowej lokalizacji źródłowej. Dla każdej komórki lokalizacji źródłowej wartość zdefiniowana w rastrze wartości zostanie przypisana do wszystkich komórek przydzielonych do lokalizacji źródłowej na potrzeby obliczenia. Opcja Raster wartości ma pierwszeństwo przed każdym ustawieniem opcji Pole źródłowe.
Pole źródłowe	Pole służące do przypisywania wartości do lokalizacji źródłowych. Musi być typu całkowitoliczbowego. Jeśli ustawiono opcję Raster wartości, wartości tego rastra wejściowego będą miały pierwszeństwo przed dowolnym ustawieniem opcji Pole źródłowe.
Mnożnik do zastosowania do kosztów	Mnożnik, który będzie stosowany do wartości kosztów. Ten parametr umożliwia sterowanie trybem podróżowania lub wielkością w źródle. Im wyższy mnożnik, tym większy koszt ruchu przez każdą komórkę. Wartości muszą być większe niż zero. Wartość domyślna to 1. Jako wartości tego parametru można użyć wartości liczbowej (liczba zmiennoprzecinkowa podwójnej precyzji) lub pola rastra źródłowego.
Początkowy koszt	Początkowy koszt, od którego będą rozpoczynane obliczenia kosztów. Ten parametr pozwala określić stały koszt powiązany ze źródłem. Zamiast rozpoczynać od kosztu równego 0, algorytm kosztu rozpocznie od podanej wartości. Wartość musi wynosić zero lub więcej. Domyślna wartość to 0.
Współczynnik oporu akumulowanego kosztu	Ten parametr symuluje wzrost wysiłku potrzebnego do przezwyciężenia kosztów w miarę wzrostu akumulowanego kosztu. Służy do modelowania zmęczenia podróżującej osoby. Rosnący akumulowany koszt dotarcia do komórki jest mnożony przez współczynnik oporu i dodawany do kosztu ruchu do kolejnej komórki. Jest to zmodyfikowana wersja wzoru na stopę procentu składanego służąca do obliczania oczywistego kosztu poruszania się przez komórkę. Wraz ze wzrostem współczynnika oporu rośnie koszt komórek odwiedzanych później. Im wyższy współczynnik oporu, tym większy koszt dotarcia do kolejnej komórki, który nakłada się na koszt każdego kolejnego ruchu. Ponieważ współczynnik oporu jest podobny do procentu składanego i wartości akumulowanego kosztu są zazwyczaj bardzo duże, zaleca się stosowanie niskich wartości tego współczynnika, np. 0,005 lub jeszcze niższych, w zależności od wartości akumulowanego kosztu. Wartość musi być większa niż zero. Domyślna pojemność to krawędź rastra wynikowego.
Pojemność	Definiuje pojemność kosztową osoby podróżującej dla danego źródła. Obliczenia kosztów są kontynuowane dla każdego źródła do momentu osiągnięcia określonej pojemności. Wartość musi być większa niż zero. Domyślna pojemność to krawędź rastra wynikowego.
Kierunek podróży	Definiuje kierunek osoby podróżującej podczas stosowania źródłowego współczynnika oporu. Ze źródła — źródłowy współczynnik oporu zostanie zastosowany, począwszy od wejściowego źródła przy ruchu w kierunku komórek innych niż źródłowe. Jest to opcja domyślna. Do źródła — źródłowy współczynnik oporu zostanie zastosowany, począwszy od każdej komórki innej niż źródłowa przy ruchu w kierunku wejściowego źródła. Określ słowo kluczowe Ze źródła lub Do źródła, które zostanie zastosowane do wszystkich źródeł, lub podaj pole w rastrze źródłowym zawierające słowa kluczowe identyfikujące kierunek podróżowania dla każdego źródła. To pole musi zawierać ciąg znakowy FROM_SOURCE lub TO_SOURCE.