Funkcja Przydział euklidesowy

Dla każdej komórki oblicza najbliższe źródło na podstawie odległości euklidesowej.

Wcześniejsze:

Ta funkcja jest nieaktualna.

Funkcja Przydział odległości zapewnia większą funkcjonalność lub wydajność.

Ilustracja przydziału euklidesowego

To jest globalna funkcja rastrowa.

Uwagi

Wejściowe dane źródłowe muszą być warstwą rastrową.

Wartości NoData istniejące w rastrze źródłowym nie są uwzględniane jako prawidłowe wartości w funkcji. Wartość 0 jest uznawana za prawidłową wartość w rastrze źródłowym. Raster źródłowy można utworzyć za pomocą narzędzi do wydzielania lub funkcji Przytnij.

W przypadku występowania obiektów źródłowych należy najpierw przekształcić je w zestaw danych rastrowych, używając funkcji Rasteryzacja obiektów. Jako rastra wejściowego dla tej funkcji należy użyć odpowiednich danych wejściowych. Zapewni to prawidłową konwersję obiektów na zestaw danych rastrowych, przy użyciu takiego samego rozmiaru komórki, zasięgu i odniesienia przestrzennego.

Maksymalna odległość jest określana w tych samych jednostkach na mapie co Raster źródłowy.

Raster wartości jest przydatny, gdy Raster źródłowy uzyskano w wyniku operacji zwracającej logiczne wartości komórek. W ramach takich operacji Raster źródłowy traci oryginalne wartości stref, które były powiązane z lokalizacjami komórek źródłowych. Raster wartości może odtworzyć te wartości komórek lub umożliwić analizę dodatkowych kombinacji wartości stref w ramach komórek źródłowych. Jeśli Raster wartości zostanie użyty, może zmienić konfigurację i rezultat danych wynikowych.

Jeśli w środowiskach geoprzetwarzania skonfigurowano opcję Maska i komórki do zamaskowania zamaskują lokalizację źródłową, obliczenia euklidesowe zostaną wykonane względem pozostałych lokalizacji źródłowych. Zamaskowane komórki źródłowe nie będą uwzględniane w obliczeniach. Zostanie im przypisana wartość NoData. Każda lokalizacja komórki, której przypisano wartość NoData na powierzchni wejściowej, będzie miała wartość NoData we wszystkich rastrach wynikowych.

Parametry

Nazwa parametruOpis

Raster źródłowy

(wymagany)

Zestaw danych rastrowych identyfikujący lokalizacje źródłowe. Dla każdej komórki w danych wynikowych najbliższe źródło zostanie obliczone na podstawie odległości euklidesowej

Dane wejściowe mogą być typu całkowitoliczbowego lub zmiennoprzecinkowego.

Pole źródłowe

Pole służące do przypisywania wartości do lokalizacji źródłowych. Musi być typu całkowitoliczbowego. Jeśli ustawiono opcję Raster wartości, wartości tego rastra wejściowego będą miały pierwszeństwo przed dowolnym ustawieniem opcji Pole źródłowe.

Bariery rastrowe

Raster definiujący bariery.

Zestaw danych musi zawierać wartość NoData tam, gdzie nie ma żadnych barier. Bariery są reprezentowane przez prawidłowe wartości, w tym wartość zero.

Bariery mogą być zdefiniowane przez raster całkowitoliczbowy lub zmiennoprzecinkowy.

Odległość maksymalna

Definiuje odległość progową, w ramach której zostanie określone najbliższe źródło. Jeśli odległość do najbliższego źródła jest większa od tej odległości progowej, danymi wynikowymi dla komórki będzie wartość NoData.

Domyślna odległość to zasięg rastra wynikowego.

Raster wartości

Wejściowy raster całkowitoliczbowy identyfikujący wartości strefy do użycia dla każdej wejściowej lokalizacji źródłowej. Dla każdej komórki lokalizacji źródłowej wartość zdefiniowana w rastrze wartości zostanie przypisana do wszystkich komórek przydzielonych do lokalizacji źródłowej na potrzeby obliczenia. Opcja Raster wartości ma pierwszeństwo przed każdym ustawieniem opcji Pole źródłowe.

Rozmiar komórki

Wielkość komórki używana podczas tworzenia rastra wynikowego.

Jeśli rozmiar komórki został jawnie ustawiony w ramach opcji Środowiska, będzie to domyślny rozmiar komórki. Jeśli ta opcja nie została ustawiona, rozmiar komórki danych wynikowych będzie taki sam jak rozmiar w rastrze źródłowym.

Metoda odległości

Określa, czy odległości mają być obliczane przy użyciu metody planarnej (płaska powierzchnia Ziemi), czy geodezyjnej (elipsoida).

  • Na płaszczyźnie — pomiar na płaszczyźnie używający obliczeń kartezjańskich 2D do wyliczenia długości i powierzchni. Ta opcja jest dostępna tylko przy pomiarach dokonywanych w układzie współrzędnych odwzorowanych i jako podstawa obliczeń stosowana jest powierzchnia 2D tego układu współrzędnych.
  • Geodezyjnie — najkrótsza linia między dwoma punktami na powierzchni ziemi traktowanej jak sferoida (elipsoida). Wyniki nie zmieniają się bez względu na wejściowe lub wynikowe odwzorowanie.
    Notatka:

    Jednym z zastosowań linii geodezyjnych jest określenie najkrótszej odległości między dwoma miastami na ścieżce lotu. Nosi ona także nazwę linii koła wielkiego, jeśli zamiast elipsoidy przyjęta zostanie sfera.


W tym temacie
  1. Uwagi
  2. Parametry