Funkcja Ścieżka kosztu

Oblicza najmniejszy koszt ścieżki ze źródła do celu.

Wcześniejsze:

Ta funkcja jest nieaktualna.

Funkcja Ścieżka optymalna jako raster zapewnia większą funkcjonalność lub wydajność.

Ta funkcja generuje raster wynikowy rejestrujący ścieżkę lub ścieżki najmniejszego kosztu prowadzące od wybranych lokalizacji do najbliższej komórki źródłowej zdefiniowanej w obrębie powierzchni akumulowanego kosztu (pod względem odległości kosztu).

To jest globalna funkcja rastrowa.

Uwagi

Zwykle przed uruchomieniem funkcji Ścieżka kosztu wymagane jest uruchomienie co najmniej jednej z funkcji kosztu ważonego (Akumulacja odległości, Odległość kosztu, Przydział kosztu lub Łącze powrotne kosztu) w celu utworzenia wejściowych rastrów łącza powrotnego i odległości kosztu. Są to obowiązkowe wejściowe warstwy rastrowe funkcji Ścieżka kosztu.

Każda ścieżka najmniejszego kosztu ma przypisywaną wartość, gdy zostanie napotkana w trakcie procesu skanowania. Komórka końcowa na oryginalnej źródłowej warstwie rastrowej (z której wyprowadzono odległość kosztu i łącze powrotne) ścieżki kosztu otrzymuje wartość jeden, pierwsza ścieżka otrzymuje wartość trzy, druga wartość cztery i tak dalej. Wartość dwa jest zarezerwowana dla scalonej części ścieżek, które obejmują części wspólnej ścieżki kosztu.

Wejściowe dane docelowe muszą być warstwą rastrową. Zestaw komórek docelowych składa się ze wszystkich komórek w rastrze wejściowym, które mają prawidłowe wartości. Komórki mające wartości NoData nie są uwzględniane w tym zestawie. Wartość 0 jest uważana za prawidłową lokalizację docelową. Raster docelowy można utworzyć za pomocą narzędzi do wyodrębniania.

W przypadku występowania obiektów źródłowych lub docelowych można przekształcić je w raster, używając funkcji Rasteryzacja obiektów. Jako danych wejściowych Raster dla funkcji rasteryzacji należy użyć rastra odległości kosztu lub łącza powrotnego kosztu. Dzięki temu można mieć pewność, że obiekt jest przekształcany w raster przy użyciu tych samych wartości wielkości komórki, zasięgu i odniesienia przestrzennego co inne rastry przekazywane do funkcji Ścieżka kosztu.

Gdy wiele ścieżek zostaje scalonych i pokonują pozostałą odległość z powrotem do źródła tą samą trasą, do segmentu, w którym dwie ścieżki przebiegają razem, zostaje przypisana wartość 2. Scalonej części ścieżki nie można przypisać wartości jednej ze ścieżek, ponieważ scalona część należy do obu tras.

Funkcji Ścieżka kosztu można także używać do uzyskiwania ścieżki najmniejszego oporu z cyfrowego modelu wysokościowego (DEM). W takim przypadku należy użyć cyfrowego modelu wysokościowego jako wejściowego rastra odległości kosztu i danych wynikowych funkcji Kierunek przepływu jako rastra łącza powrotnego kosztu.

Parametry

Parametry funkcji Ścieżka kosztu opisano w poniższej tabeli:

Parametr	Opis
Raster docelowy (wymagany)	Warstwa zestawu danych rastrowych identyfikująca te komórki, na podstawie których jest ustalana ścieżka o najmniejszym koszcie do najmniej kosztownego źródła. Wejściowa warstwa rastrowa składa się z komórek mających prawidłowe wartości (zero jest prawidłową wartością), a do pozostałych komórek musi zostać przypisana wartość NoData (Brak danych).
Pole docelowe	Pole służące do uzyskiwania wartości dla lokalizacji docelowych. Wejściowe dane obiektowe muszą zawierać co najmniej jedno poprawne pole.
Raster kosztów odległości	Nazwa rastra kosztów odległości, który ma zostać użyty do określania ścieżki najmniejszego kosztu z lokalizacji docelowych do źródłowych. Raster kosztów odległości jest zwykle tworzony za pomocą funkcji Koszt odległości, Alokacja kosztu lub Łącze powrotne kosztu. Warstwa rastra kosztów odległości zapisuje dla każdej komórki minimalną odległość akumulowanego kosztu na powierzchni kosztów z każdej komórki do zestawu komórek źródłowych.
Raster kosztów łączy powrotnych	Nazwa warstwy rastrowej kosztów łączy powrotnych używana w celu określenia ścieżki najmniejszego kosztu powrotu do źródła. Dla każdej komórki rastra łączy powrotnych wartość identyfikuje sąsiada będącego następną komórką w ścieżce o najmniejszym akumulowanym koszcie od komórki do pojedynczej komórki źródłowej lub zestawu komórek źródłowych.
Typ ścieżki	Słowo kluczowe definiujące sposób interpretowania wartości i stref w wejściowych danych określających miejsca docelowe przy obliczaniu kosztu ścieżki. Dostępne opcje to: Każda komórka — dla wszystkich komórek o prawidłowych wartościach w danych wejściowych określających cele jest ustalana ścieżka najmniejszego kosztu i jest ona zapisywana w rastrze wynikowym. Przy tej opcji każda komórka w wejściowych danych określających miejsca docelowe jest traktowana oddzielnie, a ścieżka o najniższym koszcie jest ustalana dla każdej komórki. Każda strefa — dla wszystkich stref w danych wejściowych określających cele jest ustalana ścieżka najmniejszego kosztu i jest ona zapisywana w rastrze wynikowym. Przy tej opcji ścieżka o najniższym koszcie dla każdej strefy rozpoczyna się w komórce o najniższym koszcie odległości w strefie. Najlepsza pojedyncza — dla wszystkich komórek w danych wejściowych określających cele ścieżka najmniejszego kosztu jest ustalana na podstawie komórki z wartością najmniejszą ze ścieżek najmniejszego kosztu do komórek źródłowych.
Wymuś konwencję kierunku przepływu dla rastra łączy powrotnych	Wymusza traktowanie przez funkcję wejściowego rastra łączy powrotnych jako rastra kierunku przepływu. Rastry kierunku przepływu mogą zawierać liczby całkowite o wartościach z zakresu 0-255. Niezaznaczone — jeśli wartości podanego rastra łącza powrotnego są liczbami całkowitymi z zakresu 0–8, zestaw danych jest traktowany jako raster łącza powrotnego kosztu. Jeśli wartości są z zakresu 0-255, dane wejściowe będą traktowane jako raster kierunku przepływu. Jeśli wartości są z zakresu 0-360 i zmiennoprzecinkowe, dane wejściowe będą traktowane jako raster kierunku wstecz. Zaznaczone — raster podany jako raster łącza powrotnego jest traktowany jako raster kierunku przepływu. Użycie tej opcji powoduje, że raster kierunku przepływu ma maksymalną wartość 8.